Zaterdag is de mooiste dag van de week, zeggen ze. En dat is natuurlijk ook zo. Maar ook avondwedstrijden hebben iets speciaals. Onze MO17-1 trad afgelopen donderdagavond aan tegen de MO17-1 van Wieringermeer. Op papier een lastige tegenstander. Zeker gezien de meiden dit hele seizoen al kampen met een blessuregolf en we daarom eigenlijk nooit in eenzelfde samenstelling spelen. Onze rots in de branding achterin Liz ligt het hele seizoen eruit met een zware knieblessure, de pitbull op het middenveld Anouk is ook al vanaf begin van het seizoen eruit door een knieblessure en onze Braziliaanse tovenaarster in de spits Leticia is ook al uitgeschakeld door een blessure aan, je raadt het al, de knie. Onze vaste betrouwbare sluitpost Esmée kon helaas niet aanwezig zijn vanwege schoolperikelen en een zeer verdiende aankomende vakantie, dus ook deze keer misten we weer vier van onze vaste krachten. Tel daarbij op dat Wieringermeer alles nog gewonnen had en wij nog geen punt hadden, dan weet je, dit gaat een lastige avond worden.

Gelukkig hebben we binnen onze mooie club een meidenpopulatie die steeds maar groeit en groeit en kunnen we elke week wanneer nodig van de andere teams lenen. Deze keer de levensgevaarlijke spitsen Lieve en Femm mee, spijkerharde verdediger Lieke en katachtige keeper Rosalie die ons kwamen versterken.

Op een of andere manier geeft een avondwedstrijd toch een andere sfeer in het team, wat meer spanning, wat meer uitgelaten en het lijkt bijna of het donker ze een extra boost geeft. En dat zag je deze avond ook terug. Na een korte voorbespreking waar op het bord aangegeven was wat er vandaag verwacht werd en een warming-up, kon de wedstrijd beginnen. En wat een wedstrijd werd het.

Vanaf minuut 1 zat Succes er bovenop. Ze gaven de tegenstander weinig tijd om te voetballen. Er werd vanuit het middenveld door Lisa B. en Tess goed druk gezet en zaten zij overal tussen. De tegenstander was vaak gedwongen om lange ballen te spelen en die ballen werden genadeloos onschadelijk gemaakt door centrale verdedigers Josephine en Eva. Ook vleugelverdedigers Anna en Lieke afgewisseld met Lisa W. hadden hun tegenspeelster in de broekzak zitten. Natuurlijk lukt het soms ook niet om de tegenstander helemaal bij je eigen doel weg te houden. Af en toe leek het even spannend te worden, maar dan was er toch altijd één van de verdedigers of de keeper die een passend antwoord hadden.

Eigenlijk had Succes het betere van het spel. Aanvallend wisten middenvelders Eke, Nienke en Jente de vrije dame vaak te vinden of een goede diepe bal te spelen, waardoor we toch regelmatig tot kansen kwamen. De tegenstander had helaas een prima doelvrouw in het doel en hierdoor konden aanvallers Femm, Roos, Lieve en Sabine de kansen net niet verzilveren. Eva en Lisa B. raakten zelfs allebei de lat nog.

De toeschouwers die in grote getalen weer aanwezig waren (hier zijn wij echt superblij mee!) probeerden Succes nog naar de overwinning te schreeuwen. Maar ondanks de ongeveer 20 extra minuten die de scheids erbij trok, omdat hij dacht dat we 2x45minuten speelden en dat hij die vergeten minuten de tweede helft nog in wilde halen, kregen we de bal helaas niet in het doel.

Uiteindelijk eindigde de wedstrijd in 0-0. Een uitslag waar beide teams mee konden leven, zeker gezien de stand op de ranglijst en het goede spel wat op de mat gelegd is. Daarnaast hebben de dames laten zien dat ze keihard voor elkaar willen werken en elkaar steeds positief ondersteunen, dat was echt mooi om te zien. De trainers zijn dan ook supertrots en dit is weer een stap naar hopelijk een mooie tweede fase!