Zaterdag kon Succes JO17 in de voorlaatste wedstrijd van het seizoen op eigen veld kampioen worden. Er was nog maar één punt nodig, dus een gelijkspel zou voldoende zijn. De tegenstander uit School had dat ook gezien en was zich duidelijk bewust van de kampioenswedstrijd waar zij deel van uitmaakten. Ze begonnen dan ook met een gesloten verdediging.

Zoals bij elke kampioenswedstrijd speelde spanning een rol — de benen wat strakker, het hoofd wat voller. Toch leek dat nauwelijks invloed te hebben op het spel van Succes. De jongens namen al snel de overhand en speelden vrijwel de hele eerste helft op de helft van de tegenstander. Keeper Tjesse van Beenen kreeg slechts één terugspeelbal te verwerken.

Het middenveld en de aanval probeerden voortdurend gaten te vinden in de hechte defensie van Duinrand, maar dat bleek lastig. Succes heeft dit seizoen sowieso moeite met scoren, en de JO17 is daar geen uitzondering op: gemiddeld wordt er slechts één keer gescoord per tien kansen. Duinrand had de verdediging in de eerste helft goed georganiseerd. Succes viel aan, maar zonder echt gevaarlijk te worden.

Na enkele kleine mogelijkheden uit corners en een afgekeurde goal wegens buitenspel, viel vlak voor rust dan toch de verlossing. Pieter Lont gaf vanaf halverwege de helft van de tegenstander een perfecte voorzet, die door Denzel Leever met het hoofd achter de lange keeper van Duinrand werd gewerkt. Het verzet was gebroken. Met een opgelucht gevoel gingen de jongens de kleedkamer in.

De tweede helft was een voortzetting van het spelbeeld: Succes viel aan, Duinrand verdedigde. Na opnieuw enkele kansen verdubbelde Thijs van Hoppe de marge met een fraaie goal. Met nog een half uur te spelen kwam Sven den Hollander het veld in. Sven heeft dit seizoen nauwelijks gespeeld vanwege een spierziekte, waardoor de intensieve duels op dit niveau te belastend voor hem zijn. Daarom kreeg hij de rol van speler-coach, met af en toe een invalbeurt.

Maar in deze kampioenswedstrijd kon Sven natuurlijk niet ontbreken. Er was zelfs geoefend op strafschoppen — een specialiteit van Sven. Het plan was om zoveel mogelijk de zestien in te komen, hopend op een overtreding. Maar het liep anders.

Sven stond in de spits toen er vanaf de zijkant een perfecte voorzet kwam. Volledig vrijstaand werkte hij de bal beheerst en koel in het doel, buiten bereik van de keeper. Het sportpark barstte uit in een explosie van emotie. Langs de lijn vloeiden tranen. Wat een prachtige bekroning van het kampioenschap, juist door deze speler — iemand die zoveel heeft moeten inleveren en aan wie iedereen een mooi moment gunde. Het gaf deze titel een extra gouden randje. Deze dag zal voor altijd in het geheugen van spelers en supporters gegrift staan.

Na de wedstrijd zorgden de supporters voor een prachtige pyro-actie, en werd de schaal uitgereikt door jeugdvoorzitter Ronald Bon. Het kampioensfeest eindigde met een gezellige afterparty bij de familie Van der Starre.

Kortom: een dag om nooit te vergeten.