Voetbal is een spel van fouten zei Johan. Wie die fouten maakt zei hij er dan weer niet bij. De spelers van het 5e weten wel beter. Parerend in de middencirkel, moeiteloos de strakgemaaide heilige mat aftrappend. Alsof de lijn zich heeft opgetrokken tot een massieve witte muur. Vanaf de spierwitte toren zien hoe fout na fout zich moeiteloos aaneenrijgt. Als de carrière van een Duitse TD, door de ogen van de RvC. Maar goed dat Johan het niet meer meemaakt. Net als de wedstrijd Succes 5 – Kleine Sluis 4 overigens. Dit bedoelde de legendarische nummer 14 zeker niet.

Fouten roepen vooral emoties op. Zo zei ook de koning deze week, over de fout van opa. Voetballers kunnen er een voorbeeld aan nemen, zo snel als deze man over een fout heen stapt. De balgoochelaars van het 5e blijven er nog wel eens in hangen. De remedie is en blijft de Dritte Halbzeit. Gelukkig werden de mannen deze zondag getrakteerd op een extra vroege nazi t, alsof de scheidsrechter van dienst twijfelde of er wel genoeg bieruren resteerden die dag. Het werd dus een net-na-de-middagje, met ruim voldoende natte uren in het verschiet. Diezelfde scheidsrechter schoof zelf nog even aan, om zijn visie op het voltrokken foutenfestival uiteen te zetten. De camera’s hadden niet misstaan, evenmin een snor. De voorzetjes die even daarvoor nog vooral firma Kaan bereikten, vlogen nu a la Wilfred vlijmscherp over tafel. Afgemaakt door een Johan zonder snor, aangevuld door een gierende side-kick. Alleen de blonde dame aan tafel miste.

Met een overvol programma en dito kantine was het weer genieten aan de Belt. Voetbal, anti-voetbal, handbal, walking football. Het was er allemaal. Met fouten, en vooral ook een lach. Mede mogelijk gemaakt door de scheids.